MANUS Dimissio

MANUS Dimissio

signum animi iacentis, et victoriam concedentis; sicut erectio, certamen accipientis. Stat. Theb. l. 6. ubi de disci certamine, v. 660.

——— Absistunt procul, attonitique fatentur

Cedere, vix unus Phlegyas, acerque Menestheus

(Hos etiam pudor et magni tenuêre parentes)

Promisere manum, concessit coetera pubes

Sponte et adorato rediit ingloria disco.

Ad quae verba Vide Petr. Fabrum l. 1. Agonist. c. 9. Et Lucanus l. 1. v. 386.

——— cunctae simul accessêre cohortes,

Elatasque alte, quaecumque in bella vocaret,

Promisêre manus.

Vide quoque supra, ubi de Digiti sublatione, At porrectio signum pacis erat, uti ex Appiani Parthico et Paedia IV. Cyri, apud Xenophontem, monet Barthius ad Claudianum in Ruffinum l. 1. v. 117. Vide et paulo infra. Sed et Manu cohibitos saepe tumultus et compositum silentium, ex Historiis novimus, etc. Vide plura hîc passim, inprimis etiam ubi de Benedicendi et Supplicandi ritibus.